Мақалалар

ТУЛЯРЕМИЯ

 
Туляремия - лимфа түйіндерінің, терінің, кейде көздің, жұтқыншақтың және өкпенің зақымдануымен сипатталатын жедел инфекциялық табиғи ошақтық ауру, ауыр интоксикациямен бірге жүреді. 
 
Инфекция көзі - жабайы кеміргіштердің көптеген түрлері, қоян тәрізді, құстар, иттер және т.б. табиғатта инфекцияны сақтаудағы негізгі рөл кеміргіштерге тиесілі (су егеуқұйрығы, қарапайым воль, мускрат және т. б.).
 
Ауру адам басқаларға қауіпті емес.
 
Таралу механизмі бірнеше, көбінесе трансмиссивті. Қоздырғыш табиғатта “кене - жануар” циклінде сақталады, ауылшаруашылық жануарлары мен құстарға кенелер мен қан соратын жәндіктер арқылы беріледі. Туляремияның нақты тасымалдаушылары - иксод кенелері. Адам жануарлармен тікелей байланыс нәтижесінде туляремиямен (теріні алып тастау, өлген кеміргіштерді жинау және т.б.), сондай-ақ кеміргіштермен жұқтырған тамақ өнімдері мен су арқылы алиментарлы жолмен жұқтырады. Көбінесе инфекция қан соратын тасымалдаушылар арқылы жүреді (кенелер, москиттер, бүргелер, жылқылар және басқа артроподтар). Тыныс алу жолымен де инфекция болуы мүмкін (жұқтырған шаңды астықтан, сабаннан, көкөністерден деммен жұту кезінде). Табиғи шикізатты өңдеумен байланысты өндірістерде (элеваторлар және т.б.), ет комбинаттарында, жұқтырған кенелері бар қой мен ірі қара малды сою кезінде адамдардың ауру жағдайлары тіркелген. Туляремиядан қолайсыз аудандардан өнімдер мен шикізатты тасымалдау кезінде инфекцияны әкелу жағдайлары белгілі. Адамдардың табиғи сезімталдығы жоғары (шамамен 100%).
 
Бактериялар адам ағзасына тері (тіпті зақымдалмаған), көздің, тыныс алу жолдарының және асқазан-ішек жолдарының шырышты қабаттары арқылы енеді. Локализациясы көбінесе аурудың клиникалық түрін анықтайтын кіреберіс қақпасының аймағында негізгі әсер көбінесе бір-бірін алмастыратын дақтар, папула, везикулалар, пустулалар мен жаралар түрінде дамиды. Болашақта туляремия таяқшалары аймақтық лимфа түйіндеріне енеді, онда олардың көбеюі және қабыну процесінің дамуы бастапқы бубон деп аталатын (қабынған лимфа түйіні) пайда болады. Жергілікті қабыну процесі күшейеді, интоксикация жоғарылайды.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Нравится
Комментировать
Поделиться
Все реакции:
Поделились: 1
Нравится
Комментировать
Поделиться
Возможно, это изображение текст
Нравится
Комментировать
Поделиться
Возможно, это изображение текст
Все реакции:
Нравится
Комментировать
Поделиться
Туляремия.
Туляремия - острое инфекционное природно-очаговое заболевание, характеризуется поражением лимфатических узлов, кожных покровов, иногда глаз, зева и лёгких, сопровождается заболевание выраженной интоксикацией. 
Источник инфекции - многочисленные виды диких грызунов, зайцевидные, птицы, собаки и др. Основная роль в поддержании инфекции в природе принадлежит грызунам (водяная крыса, обыкновенная полёвка, ондатра и др.). Больной человек не опасен для окружающих. Механизм передачи - множественный, чаще всего трансмиссивный. Возбудитель сохраняется в природе в цикле «клещ - животное», передаётся сельскохозяйственным животным и птицам клещами и кровососущими насекомыми. Специфические переносчики туляремии - иксодовые клещи. Человек заражается туляремией в результате прямого контакта с животными (снятие шкур, сбор павших грызунов и др.), а также алиментарным путём через инфицированные грызунами пищевые продукты и воду. Часто заражение происходит через кровососущих переносчиков (клещи, комары, блохи, слепни и другие членистоногие). Возможно заражение и респираторным путём (при вдыхании инфицированной пыли от зерна, соломы, овощей). Зарегистрированы случаи заболеваний людей на производствах, связанных с переработкой природного сырья (элеваторы и т.п.), на мясокомбинатах, при забое овец и крупного рогатого скота, на котором имелись инфицированные клещи. Известны случаи завоза инфекции при транспортировке продуктов и сырья из неблагополучных по туляремии районов. Естественная восприимчивость людей высокая (практически 100%).
Бактерии проникают в организм человека через кожу (даже неповреждённую), слизистые оболочки глаз, дыхательных путей и ЖКТ. В области входных ворот, локализация которых во многом определяет клиническую форму заболевания, нередко развивается первичный аффект в виде последовательно сменяющих друг друга пятна, папулы, везикулы, пустулы и язвы. В дальнейшем туляремийные палочки попадают в регионарные лимфатические узлы, где происходят их размножение и развитие воспалительного процесса с формированием так называемого первичного бубона (воспалённого лимфатического узла).
Возможно, это изображение крыса и клещ
Все реакции:
Нравится
Комментировать
Поделиться
Туляремия
Туляремия - лимфа түйіндерінің, терінің, кейде көздің, жұтқыншақтың және өкпенің зақымдануымен сипатталатын жедел инфекциялық табиғи ошақтық ауру, ауыр интоксикациямен бірге жүреді.  Инфекция көзі - жабайы кеміргіштердің көптеген түрлері, қоян тәрізді, құстар, иттер және т.б. табиғатта инфекцияны сақтаудағы негізгі рөл кеміргіштерге тиесілі (су егеуқұйрығы, қарапайым воль, мускрат және т. б.). Ауру адам басқаларға қауіпті емес.
Таралу механизмі бірнеше, көбінесе трансмиссивті. Қоздырғыш табиғатта “кене - жануар” циклінде сақталады, ауылшаруашылық жануарлары мен құстарға кенелер мен қан соратын жәндіктер арқылы беріледі. Туляремияның нақты тасымалдаушылары - иксод кенелері. Адам жануарлармен тікелей байланыс нәтижесінде туляремиямен (теріні алып тастау, өлген кеміргіштерді жинау және т.б.), сондай-ақ кеміргіштермен жұқтырған тамақ өнімдері мен су арқылы алиментарлы жолмен жұқтырады. Көбінесе инфекция қан соратын тасымалдаушылар арқылы жүреді (кенелер, москиттер, бүргелер, жылқылар және басқа артроподтар). Тыныс алу жолымен де инфекция болуы мүмкін (жұқтырған шаңды астықтан, сабаннан, көкөністерден деммен жұту кезінде). Табиғи шикізатты өңдеумен байланысты өндірістерде (элеваторлар және т.б.), ет комбинаттарында, жұқтырған кенелері бар қой мен ірі қара малды сою кезінде адамдардың ауру жағдайлары тіркелген. Туляремиядан қолайсыз аудандардан өнімдер мен шикізатты тасымалдау кезінде инфекцияны әкелу жағдайлары белгілі. Адамдардың табиғи сезімталдығы жоғары (шамамен 100%).
Бактериялар адам ағзасына тері (тіпті зақымдалмаған), көздің, тыныс алу жолдарының және асқазан-ішек жолдарының шырышты қабаттары арқылы енеді. Локализациясы көбінесе аурудың клиникалық түрін анықтайтын кіреберіс қақпасының аймағында негізгі әсер көбінесе бір-бірін алмастыратын дақтар, папула, везикулалар, пустулалар мен жаралар түрінде дамиды. Болашақта туляремия таяқшалары аймақтық лимфа түйіндеріне енеді, онда олардың көбеюі және қабыну процесінің дамуы бастапқы бубон деп аталатын (қабынған лимфа түйіні) пайда болады. Жергілікті қабыну процесі күшейеді, интоксикация жоғарылайды.

Контактілер